Najstarsze ślady odkryte na tajże wsi związane są z kulturą przeworską.
Następne badania na obszarze 0,5 ha przyniosły w latach 80-tych XX wieku ślady osadnictwa Kultury Amfor Kulistych. Lud tej kultury żył głównie z uprawy roli, jak wynika z jego osiedlania się na ziemiach Wybitnie Urodzajnych.
Natrafiono także na pozostałości po osadzie kultury łużyckiej lub pomorskiej.
Później udało się dotrzeć do śladów poźnego średniowiecza.
Pierwszy zapis o miejscowości pochodzi z archiwów zakonnych z 1388 roku.
Wtedy to właśnie wspomina się o Klauko i Gunter z Wytramsdorrf. Te dobra rycerskie w komturstwie toruńskim potwierdzone są w dokumencie z 1403 r.
Około 1423-4 roku w Wyttramsdorff były 34 łany, a właściciel był obowiązany wobec komturstwa do 1 służby w zbroi lekkiej. Od około 1550 roku dzierżył wieś w dożywotniej arendzie wojewoda brzeski Jan Kulka. Następnie benedyktanki toruńskie zamieniły wieś na folwark.
Folwark Wytrębowice w 1727 roku benedyktynki oddały w dzierżawę Andrzejowi Jańskiemu, który płacił z tego majątku 900 złotych rocznie.
W owym czasie we wsi był browar. Pobieranym miodem z barci w sadzie, dzierżawca Andrzej J. zmuszony był dzielić się z klasztorem benedyktanek w Toruniu. Nowe roje pszczele pozostawały przy folwarku. Dzierżawca dawał ogrodnikom oraz ludziom roboczym jedne wolny dzień w tygodniu, aby w święta nie potrzebowali dla siebie pracować.
Tutaj onegdaj we wiosce znajdował się bór wytrębowski, po którym obecnie nic nie zostało, a zostały łany pól i łąk. Według legend i starszych opowieści bór ten był prawdopodobnie tak gęsty, że "wjechać do niego było trudno". Z tego boru brano drewno do miasta Torunia na budowle.
Parafią dla katolików był i jest kościół w Grzywnie. Dzieci do szkoły uczęszczają do pobliskiego Ostaszewa. Tutaj wędrując szlakiem przez wieś natrafimy na kapliczkę.
